Na een intens verdrietig verlies, gaat er van alles door je hoofd, je bent in rouw. Je kan er gewoon niet bij. Wat is er nou eigenlijk allemaal gebeurd? Bewustwording. Je brein heeft het als gevolg van het verlies nodig om de feiten op een rijtje te krijgen. Als je terugdenkt aan wat jou is overkomen, vind het dan niet vreemd als je je verdrietig, angstig of misschien somber voelt. Geef daarentegen aandacht aan je brein dat in de war is. Focus op jouw rouw, op jouw leven en daarmee op je eigen ‘ik’. Wees een beetje mild voor jezelf en laat het toe. Heb compassie voor je eigen menselijkheid.
Je voelt je misschien beroofd van wat van jou was. Beroofd van je toekomst, je geluk. Je wereld staat op zijn kop, maar laat rouw daardoor niet nog meer van je afnemen. De dood heeft niet de kracht om de verbinding, de liefde tussen jou en je dierbare te verbreken.
Word vrienden met rouw
Word vrienden met rouw en sta het jezelf daarom toe om de wond, die het verlies heeft veroorzaakt, te verzorgen. Sta het jezelf toe om, als oude wonden zich aandienen, ook die liefdevol te verzorgen.
De impact van een verlies op jouw leven kan heftig en stressvol zijn. Chronische stress kan zelfs ten koste gaan van je eigen gezondheid. Zorg dus goed voor jezelf. Zoek ontspanning en neem je rust. Vertraag.
Voel je dat je in een negatieve spiraal raakt, probeer eruit te stappen. Laat je niet beroven van je eigen kracht, laat het je toekomst niet ruïneren en geef je power niet uit handen. Blijf in verbinding met anderen, maar laat niemand de regie op jouw leven van je overpakken.
Symfonie
Ter illustratie: in het begin is er een groot orkest aan hulp om je heen. Ieder met zijn eigen instrument, met zijn eigen toon. Iedereen heeft de beste intenties, maar dat orkest klinkt voor jou niet als een symfonie op maat. Niemand kan tenslotte jouw pijn voelen en ze kunnen het ook niet fixen voor je. Ze kunnen er wel voor je zijn. Naar je luisteren en je het vertrouwen geven dat je het niet alleen hoeft te doen.
Houd in de eerste plaats de regie op je eigen leven. Denk na, mijmer. In tegenstelling tot wat je allemaal móet doen, denk vooral na over wat je allemaal mag láten. De angst voor de toekomst kan soms verstikkend zijn. Deel dat gevoel met anderen. Het is heel normaal dat je misschien overal gevaar ziet. Neem nou je eigen sterfelijkheid. Dat mijmeren, piekeren misschien, kan je lichamelijk echt uitputten. Neem daarom je rust, pak je slaap als je lichaam daarom vraagt.
Heb je het gevoel de laatste tijd vooral in de overlevingsstand gestaan te hebben, probeer dat dan te parkeren. Het is nuttig voor je geweest, maar je hebt het niet meer nodig. Parkeer dat oude gedrag. Gedrag wat je niet meer dient. Voel dat je lijf en je brein sterk zijn en in staat om nieuwe paden te ontdekken. Wees nieuwsgierig en ga op zoek naar nieuwe patronen in je leven.
Maak jezelf en anderen sterker
Probeer ook die steun te zijn voor anderen die hetzelfde meemaken in hun leven. Deel je ervaringen en maak jezelf en anderen sterker. Wees niet verbitterd over wat jou is overkomen. Probeer er voor anderen te zijn, zoals jij de mensen ook graag om je heen zou hebben gehad. Geef. Wees positief.
Rouw is liefde die zijn uitweg niet meer vindt. Rouw is ook het prijskaartje dat bungelt aan hechting. We hebben van iemand gehouden en doen dat nog steeds. Liefde stopt niet met de dood.
Je dierbare is op een dag gestorven. Laat dat niet elke dag opnieuw gebeuren. Laat hem of haar niet elke dag opnieuw sterven. Probeer zo veel mogelijk te denken aan al die andere dagen, die er ook waren samen.
Gun jezelf een groot cadeau: namelijk verlichting. Laat ook je dierbare niet achter in dat traumatische moment. Switch naar een ander beeld van je geliefde en probeer daarmee je gedachten te vullen.
Zie jij dat zilveren randje achter die donkere wolk? De feiten blijven onveranderd, maar de manier waarop jij er mee omgaat verandert met het verstrijken van de tijd.
Glimlach
Herschrijf je plannen voor een andere toekomst en claim je nieuwe geluk. Denk bijvoorbeeld met een glimlach terug aan je dierbare. Ik gun het je zo.
Ik heb mijn verhaal van rouw verteld in mijn boek dat eerder dit jaar verscheen. Met Verlies Niet Verloren is de titel van het boek. Bovendien is er een online programma. Ik hoop dat het je steun biedt.
Tot slot enkele mooie reacties van mijn lezers:
“Dank voor het delen van je indrukwekkende en tegelijkertijd inspirerende verhaal Annette”
” Zo herkenbaar. Het schuldgevoel, het genieten van de kleine dingen, het zelfstandig worden, de angst. Ook ik was als een leeuwin voor mijn kinderen. Bedankt voor het mogen lezen van jouw verhaal. “
“vanmorgen je boek in één keer uitgelezen, heel veel tranen gelaten. Prachtig verteld. Nu pas besef ik wat je van binnen allemaal hebt meegemaakt. Voor ons was je altijd die sterke opgewekte mamma”
“Boek is uit. Wat een openhartig verhaal Annette Mooi dat je dit met de wereld wilt delen. De interviews tussendoor zijn een echte toevoeging. Ontroerende verhalen van verdriet en kracht.”
“Wat een mooi boek. Goed leesbaar, verdrietig en tegelijkertijd denk ik dat veel mensen er kracht uit halen. Ik herkende veel van mijn eigen verhaal, het heeft mij gesteund”
“Wat een ongelofelijk mooi boek. In één adem uitgelezen. Heel herkenbaar allemaal. En ook troostend. Dankbaar.”
